นักสืบวิญญาณ

ค่ำคืนแสนเงียบสงบ  
  "อุแว้ อุแว้ อุแว้" เสียงเด็กทารกร้องขึ้น  
    "โอ่ โอ้ อย่าร้องนะลูกแม่" เสียงของแม่เด็กปลอบ
    "ลูกเราเป็นคนพิเศษนะแม่" เสียงผู้ชายพูดขึ้น  "คงจะยังงั้นหละค่ะ" เธอตอบ
     "เราคงต้องถ่ายทอดวิชาความรู้ของเราให้แกไป" ชายคนนั้นพูดขึ้น "เราทีเวลาไม่มากหรอก"
    "คงต้องรีบแล้วหละ พลังของเขามีมากเกินไป" พลางขีดเขียนอักษรบนตัวเด็ก
    "ผนึกพลังไว้ก่อน" เสียงของชายคนนั้นพูด "เราคงไม่ได้เลี้ยงเขาจนโตแน่" รับเด็กมาอุ้ม
    "ขอตั้งชื่อเจ้าว่า เนียร์ ก็แล้วกันนะ" พ่อของเด็กพูดขึ้น ก่อนที่จะเอาให้แม่
    "รีบไปซะเถอะ  เดี๋ยวจบงานนี้จะได้พักผ่อน" ชายคนนั้นพูด 
    เสียงรถ วิ่งออกจากบ้านเก่า วิ่งไปยัง บ้านนอก ที่ห่างไกลออกไป
    "ลูกแม่ ถ้าแม่ไม่ได้อยู่กับเจ้าจนโตเจ้าจะต้องแข็งแกร่งนะ"
     กอดลูกน้อยก่อนจะส่งให้คุณย่า........
     
 20 ปีผ่านไป.........

   "เช้าแล้วเหรอ" เสียงเนียร์บ่น "ตื่นแล้วเหรอ" เสียงยายแก่คนหนึ่ง  
   "สวัสดีครับคุณย่า" เขากล่าว "ถึงเวลาแล้วที่ต้องไปทำงานแล้วนะ"  ย่าพูด
   "ผมไปทำงานแล้วนะครับ" เขากล่าวก่อนจะเดินไปเตรียมตัว
   "ระวังตัวหน่อยนะ" ย่าพูดด้วยความเป็นห่วง    
    ระหว่างทางที่เดิน "อะอ้าวเป็นไงลุง ยังไม่ไปเกิดอีกเหรอ"
    "ยังหรอกพ่อหนุ่ม"เสียงชายแก่พูดขึ้น "ฉันยังไม่หมดกรรม" 
    พลางลุงแก่ๆหายไปต่อหน้าต่อตา
     "เออ " บ่น ก่อนจะเดินออกจากซอยไป
     "ไงเนียร์ เป็นยังงไงบ้าง" เสียงเพื่อนร่วมงานทักทาย
     "สบายดีอยู่ครับ" ยังไงวันนี้มีงานอะไรทำไหมครับ
     "อ้อ สารวัตร มีเรื่องจะให้ทำ " เพื่อนบอก "นายไปโกนหนวดหน่อยนะยาวแล้ว"
     "ออ เหรอ" เนียร์ ชายผิวขาวเข้ม หล่อเหลาหน้าตาดี
     เขาเดินเข้าไปยังห้อง       
     "สวัสดีครับ" เขาทักทาย สารวัตร "เช่นกันครับ เชิญนั่ง" สารวัตรเชิญ
     "ผมว่างานนี้คุณคงถนัดที่สุดแล้วหละครับ" สารวัตรเอ่ย
     "งานอะไรเหรอครับ" เขาถามก่อน
     "ปราบผีหนะครับ" สารวัตรพูด "เนี่ยคือแฟ้มงานสถาที่เกิดเหตุ ผู้เคราะห์ร้าย"
     "แล้วทำไม ต้องเป็นผมหละครับ" เขาถาม "ในประเทศนี้กองปราบผีมีเยอะแยะ"
     "เพราะมันเป็นงานเก่าของพ่อแม่คุณ ยังไงหละครับ" สารวัตรตตอบ
     "พ่อแม่คุณทำงานนี้แล้วผ่านไปได้อย่างดี" เขาลุงหันหน้าออกนอกหน้าต่าง
     "แต่พวกเขาหายไปอย่างที่คุณรู้" สารวัตรพูดพลาง
     "งั้นผมจะรับไว้แล้วกันครับ" ตอบรับอย่างมั่นใจ
     "งานนี้ผมขอพนักงานสักหน่อยละกันนะครับ" เขาขอร้อง
     "ได้สิคุณจะเอากี่คน" สารวัตรถาม
     "ผมขอสัก 5 คน" เขาตอบ "ผมจะปคัดเลือกเองนะครับ"
      "ได้" สิ้นเสียง เนียน์ เดินออกจากห้องไป  
   เขากลับไปยังบ้าน นอนพักผ่อน "เอองานเก่าจริงๆ"

จบตอน